DE AANRAKING.

Wat is een aanraking?
Je raakt iets aan en dat kan een persoon zijn of een voorwerp. Het kan in principe van alles zijn.

In een ander verhaal sprak ik eerder over het belang van aandacht voor elkaar, van het hebben van persoonlijk contact.

Ooit kon ik het niet laten om, tijdens een rondtour door grotten met stalagmieten en stalactieten, deze aan te raken, Voorwerpen van miljoenen jaren oud. Er werd mij op niet misteverstane wijze verzocht deze niet aan te raken. Schande!

Een ander voorbeeld was tijdens bezoek aan een museum waarbij ik even moest voelen aan een schilderij. Dat werd opgemerkt omdat kort daarop een suppoost aan kwam lopen die mijn vrouw aansprak dat zij moest oppassen met haar schoudertas. Er werd haar dringend verzocht deze schoudertas op te bergen in een kluis. En ik deed net of ik er niet bij hoorde. Schande!

Zomaar wat voorbeelden van consequenties van aanraking van voorwerpen waar je in principe met je tengels van af moet blijven.

Er zijn voorbeelden genoeg waaruit blijkt dat bij langdurig gemis aan persoonlijk contact mensen in langdurige detentie met weinig of geen lichamelijk contact op den duur de kans lopen gewetenloos te worden. Met al z’n uitspattingen.

Persoonlijk heb ik ervaring ( in een werksituatie) met “gewetenloze“ mensen welke ernstige misdrijven hebben gepleegd.

Onlangs nog vernam ik in een nieuwsuitzending over de problemen waar huidige jongeren mee worstelen. Er is onder deze categorie sprake van eenzaamheid. Het aanwezige onvermogen om met anderen in contact te komen. Geen uitweg zien om hun frustraties te uiten. We hebben het over een categorie jongeren die NIET GELUKKIG zijn.

Mijns inziens een onverkwikkelijke zaak waar nodig wat aan gedaan moet worden. Er wordt wel een beroep gedaan op de GGZ maar het overzicht ontbreekt zowel bij de hulpvragers als bij deze organisaties zelf.

En als men een afspraak kan maken om geholpen te worden, het liefst op korte termijn is men pas over een half jaar aan de beurt. Onlangs waren we getuige van een onverkwikkelijke zaak waarbij bij een schietincident zomaar slachtoffers vielen.

De hulpverlening is ook te versnipperd. Er zijn teveel organisaties die zich allemaal met hetzelfde (of dezelfde personen) bezig houden.

Het is het typische geval van regelgeving deze zodanig te regelen dat zich niet meerdere problemen voordoen. Hiermee wordt uiteindelijk het tegenovergestelde bereikt.

Toch denk ik, als genoemde problematiek niet verbetert, mensen zich realiseren dat het ook anders kan. Dat we onszelf ter harte nemen ( in de spiegel kijken) en radicaal het roer omgooien om in rechte verhouding (als met een winkelhaak) maatregelen nemen om het tij te keren. Om louter naar menselijke maatstaven te handelen en in goed, transparant overleg, de juiste beslissingen te nemen.

In de NRC van 15 mei 2022 stond een interessant verhaal over het omgaan met geestelijke-of lichamelijke klachten. Het artikel ging over bewustwording van klachten.

Over het gemis van aanraking. Dat mensen meer in hun hoofd leven en derhalve zich minder bewust zijn van hun lichaam. Na onderzoek blijkt, en het is eigenlijk een oud verhaal, dat als de balans verstoord is tussen lichaam en geest men klachten krijgt.

“Ooit iemand horen zeggen dat mensen meer naar hun gevoel moeten luisteren.

Met mensen die louter verstandelijk bezig zijn, zitten de wachtkamers van artsen vol.”

Op mijn boekenplank heb ik al jaren het boek staan van Christiane Beerlandt, Belgisch schrijfster en onderzoeker van de psychologische oorsprong van ziektebeelden.

Titel van het boek : DE SLEUTEL TOT ZELFBEVRIJDING ( ruim 1000 blz ).

Een eyeopener want bij deze ziektebeelden wordt duidelijk vermeld waar het aan schort als lichamelijke klachten zich voordoen.

Plus, voor zover mogelijk, aanwijzigingen om bewust te zijn van de oorzaken en aanbevelingen om van klachten af te komen.

Ed Strobel