De kunst van het ouder worden …… naar Cicero.

Er zijn verschillende boeken geschreven over ouder worden. Sommige boeken zijn de moeite van het lezen waard. Zie hieronder.

Andere- en dat is heel persoonlijk- spreken mij minder aan.

 

Één van die schrijvers/ schrijfsters is bv. Joke Hermsen, filosofe met haar oeuvre

STIL DE TIJD, waarin zij pleit om je niet schuldig te voelen als je niets doet.

Zij doet een poging ons er van te laten doordringen dat we best eens niets hoeven te doen. Maar gewoon wat voor je uit te mijmeren.

Het geeft de geest rust waarbij je soms op mooie gedachtes komt.

 

En Joep Dohmen, eveneens filosoof, heeft een lijvig boek geschreven met de titel:

OVER LEVENSKUNST, waarbij hij vele teksten over de grote levensvragen heeft geschreven van Plato tot Petrarca, van Montagne tot Nietzsche, van Michel Foucault tot Peter Sloterdijk.

 

Ik wil me in dit stukje beperken tot enkele gedachtes van de Romeinse Aristocraat Cicero. Hij leefde van 106- 43 v. Chr.

De levenskunst van Cicero ( waaronder het aspect “ouder worden”), is sterk rationeel georiënteerd wat zoveel wil zeggen dat als een mens wil, hij zijn behoeften, begeerten en emoties onder controle kan houden. Het goede leven is dat van volledige zelfbeheersing.

 

Hij vraagt zich af of het ouder worden iets ellendigs is. Een periode van neergang waarbij we merken dat ons uithoudingsvermogen achteruit gaat en dat er meer ongemakken zijn. Wat is een zinvolle tijdsbesteding als je op oudere leeftijd komt.

 

Cicero en consorten pleitten voor een actieve rol te spelen bij het ouder worden. Activiteiten aan de dag te leggen. Ga sporten of onderneem iets anders wat je een gevoel van eigenwaarde blijft geven.

Als men jong is spelen begeerten een grote rol.

Naarmate men wat ouder wordt zijn voor een deel de opspelende hormonen wat meer tot rust gekomen.

 

Laatst hoorde ik iemand zeggen: “ Op een bepaalde leeftijd is de druk er af”.

 

Cicero ging er vanuit dat als wij het genot niet met verstand en wijsheid kunnen afwijzen, mogen we de oude dag wel dankbaar zijn. Want die zorgt ervoor dat we geen zin meer hebben in wat niet moet.

Genot belemmert nuchter denken en is de vijand van het verstand.

Op de oude dag is iets anders van grote waarde: als je ziel zogezegd is afgezwaaid

uit de dienst van lust, eerzucht, competitie en alle vormen van vijandschap en passie en op zichzelf is, kun je zeggen dat je het goed hebt.

 

Je beschikt dan over een eigen “jachtterrein” voor studie en cultuur. Dan is niets zo prettig als een oude dag zonder verplichtingen.

 

Als ik naar mezelf kijk en me realiseer dat ik met het vorderen der jaren ik toch nog over een redelijke conditie beschik. Ben weer voorzichtig begonnen met hardlopen.

Voorheen liep ik een marathon ( tot 35 km want ik kwam de “man met de hamer”tegen), veel halve marathons en recreatie-lopen tot 15 km.

Ik tennis weer sinds Corona-tijd en onlangs floot ik een voetbalwedstrijd.

 

 

 

Ed Strobel.

 

Geïnspireerd door:

 

“Stil de tijd”, Joke Hermsen ( filosoof)

“Over levenskunst”, Joep Dohmen ( filosoof)

“ De kunst van het oud worden”, Vincent Hunink. ( classicus)